جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتون :نام جهان :لقب نیمه دوم قرن هشتم :تولد بعد از 784 ه‍ ق :وفات دیوان اشعار :آثار
جهان ملک خاتون دختر جلال الدین مسعود شاده از شاعران نیمه دوم قرن هشتم هجری بوده که در شیراز متولد شد.
آخرین نامادری جهان، سلطان بخت نام داشت که وی را بسیار دوست می داشت و در غزلیاتش از سلطان بخت نام آورده است.
وی در ابیاتش به اسم خود (جهان) تخلص کرده است. درسال 743 ه‍ ق که پدر جها با سلطان بخت در بغداد ازدواج می کند، در همان سال به شیراز می رود و بعد از یک سری کشمکش های سیاسی پدر ایشان کشته می شود و نوعروس در انتظار او تنها می ماند جهان ملک خاتون نیز پس از کشته شدن پدر با دشمنان خاندان خویش در شیراز مانده و به اضطرار یا اختیار مدح آنان را می گفت.
چندی بعد نامادری او هم از دنیا رفت و وی تنها شد. جهان با مردی که در حکومت، منصبی داشته ازدواج می کند.
اشعار وی بیش از 5500 بیت شامل قصیده، ترجیع بند، قطعات، غزلهای متعدد و رباعیات است.
تاریخ فوت جهان را بعد از سال 784 ه‍ ق آورده اند.
چند بیت از سروده های او:
نه صبر اندر غم هجران توان کرد نه درد عشق را پنهان توان کرد نه از دست غمش افغان توان کرد نه بر وصلش توانم شاد گشتن کجا فکر سر و سامان توان کرد چو زلفش بس پریشان است، ما را کجا درد مرا درمان توان کرد چنین دردی که من دارم زهجران بسی دشوارها آسان توان کرد اگر باشد امید روز وصلش بسی جان و جهان قربان توان کرد اگر عید رخ او رو نماید صبوری راست گو از جان توان کرد تو جانی و زمن دوری نگارا